PIĄTEK 16.04.2021.

TEMAT: UFO

Cele ogólne:
− rozwijanie mowy,
− rozwijanie sprawności fizycznej.
Cele operacyjne:
Dziecko:
− odpowiada na pytania dotyczące utworu,
− uczestniczy w ćwiczeniach ogólnorozwojowych.
Rozwijane kompetencje kluczowe:
− w zakresie rozumienia i tworzenia informacji,
− w zakresie świadomości i ekspresji kulturalnej,
− osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się.

Przebieg dnia

1. Rytmiczne dzielenie (na sylaby) słów związanych z kosmosem, np.: rakieta (ra-kie-ta),
gwiazdy (gwiaz-dy), planety (pla-ne-ty), kosmonauta (kos-mo-nau-ta).

2. Zabawa ruchowa:  Rodzic recytuje wierszyk i pokazuje czynności, które naśladuje dziecko. Zabawę powtarzamy dwukrotnie.

Prawą nogą wypad w przód (robimy wykrok prawą nogą)-

i rączkami zawiąż but (udajemy wiązanie buta)

Powrót, przysiad, dwa podskoki (robimy przysiad i dwa podskoki)

W miejscu bieg i skłon głęboki (biegniemy chwilę w miejscu i wykonujemy skłon)

Wymach rączek w tył, do przodu (wymachujemy rękoma do tyłu i do przodu w skłonie)

I rannego nie czuć chłodu

3. Rozwiązanie zagadek:

• Zawsze jest nad nami. To płacze czasami deszczem, to śmieje się słońcem albo gwiazd tysiącem.(niebo)
• Kiedy po niebie wędruje nocą, dokoła niego gwiazdy migocą. Raz jest jak rogalik, raz okrągły jak talerz. Kiedy słońce wschodzi, wnet z nieba ucieka. (księżyc)
• Co to za złota świetlana kula, która swym ciepłem Ziemię otula? (słońce)
•  ziemi do gwiazd mknie pocisk złoty, szybszy niż wiatr i samochody (rakieta)
• W dzień ich nie ujrzysz, chociaż są nad nami. Można je zobaczyć nocą i wieczorami.(gwiazdy)
• Czy to spodek czy rakieta? Ufoludek nim ucieka. (UFO)

(R. tłumaczy, że nazwa UFO powstała z pierwszych liter angielskich wyrazów oznaczających niezidentyfikowany obiekt latający).

4. Zabawa naśladowcza – Zapraszam was do podróży rakietą w Kosmos

Naśladujemy start rakiety. Powtarzamy czynności:

– odliczamy głośno: 10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1, 0, start;

– klaszczemy w ręce, początkowo wolno, potem szybko;

– uderzamy szybko rękami o uda z jednoczesnym tupaniem nogami;

– syczyy: Sssss, naśladując lot rakiety;

– z okrzykiem Hurra wznosimy ramiona w górę i podskakujemy jak najwyżej;

– naśladujemy lądowanie.

 – Za każdym razem lądujemy na innej planecie:

– Planeta zwolnionego tempa – dzieci próbują poruszać się jak najwolniej, ich ruchy są powolne i ociężałe.

– Planeta ognia – dzieci biegają na paluszkach lub poruszają się tylko po plastikowych klockach.

– Planeta śmiechu – dzieci chodzą i głośno się śmieją.

– Planeta zimna – dzieci podskakują, chuchają, przytulają się, aby się ogrzać.

5. Słuchanie opowiadania Natalii Usenko „UFO”.
Pewnego razu wróżka Laurencja wybrała się do parku na poranny spacerek.
– Jejku! – zawołała nagle i stanęła jak wryta. – Śni mi się czy co? Na polance stoi ogromny talerz! Cały biały w różowe kwiatki. Skąd on się tu wziął?
– Przyleciał – mruknęła papuga Klarcia.
– Telewizji nie oglądasz czy co? To nie jest zwykły talerz, tylko latający. Nazywa się UFO.
– A kto to są te małe kolorowe, co na nim siedzą?
– Ufoludki, oczywiście. Zobacz, jak płaczą. Chyba mają kłopoty.
– No to chodźmy im pomóc! – zawołała Laurencja.
Ufoludki na ich widok ucieszyły się okropnie i zaczęły pokazywać coś na migi.
– Zepsuły im się baterrryjki – przetłumaczyła Klarcia. – Nie mogą lecieć dalej.
– To ja im takie bateryjki wyczaruję! – Laurencja podniosła swoją czarodziejską różdżkę. Niestety, za pierwszym razem wyczarowały się jej ogórki. Za drugim – kręgle. A za trzecim maszynka
do golenia.
– Chyba się nie znam na bateryjkach – westchnęła Laurencja. – W szkole czarownic zawsze
miałam pałę z fizyki.
Ufoludki płakały coraz głośniej i wyrywały sobie z głów czerwone włosy. Laurencja też zaczęła
chlipać.
– Przestań się mazać! – rozzłościła się Klarcia. – Rrrusz głową!
– Już wiem! – zawołała Laurencja i puknęła się różdżką w czoło.
W jednej chwili z dwu stron talerza wyrosły wielkie nietoperzowe skrzydła, a z trzeciej – puszysty lisi ogon.
– Pip, pip, kuraa! – wrzasnęły ufoludki i skoczyły do talerza. – Pęki, pęki, pa, pa!
– To na pewno znaczy: „Hip, hip, hurra” i „Dzięki, dzięki” – wyjaśniła Klarcia.
– A „pa, pa” – to sama wiesz.
W chwilę później talerz, machając skrzydłami i powiewając ogonem, zniknął w chmurach.
– Tym razem naprawdę ci się udało – powiedziała Klarcia. – Jesteś zupełnie dobrą czarownicą.
– No myślę – odparła Laurencja i zadarła nos do góry.
• Rozmowa na temat opowiadania.

− Co spotkała wróżka Laurencja w parku?
− Jak wyglądało UFO?
− Dlaczego ufoludki wylądowały w parku?
− Co wyczarowała wróżka zamiast bateryjek?
− Jak zakończyła się ta historia?

6. Rysowanie UFO  (tak jak sobie je dzieci wyobrażają).
Kredki, kartki. Podczas rysowania można słuchać piosenki pt: „Ufoludki na urlopie”.

7. Zabawy na świeżym powietrzu – Zabawa ruchowa z elementem skoku – Ufoludki się cieszą. (Bębenek).
Dzieci przeskakują rytmicznie z nogi na nogę przy dźwiękach bębenka. Podczas przerwy w grze stają bez ruchu, przybierają dowolną pozę i się uśmiechają.

8. Na zakończenie zabaw mały eksperyment

Czy wiecie dlaczego na Ziemi mamy dzień i noc? Zróbcie prosty eksperyment.

Potrzebne będą: jabłko, patyczek do szaszłyków i latarka.

1. Przebijcie jabłko patyczkiem, to będzie Ziemia, patyczek wyznaczy jej oś.
2. Zaciemnijcie pokój i włączcie latarkę – to będzie Słońce.
3. Ustawcie latarkę tak, aby jej światło padało na jabłko. Obserwujcie co się dzieje, gdy obracacie „Ziemię” (jabłko) wokół jej osi.

Gdzie pada światło?
Światło pada zawsze tylko na jedna stronę jabłka, druga pozostaje w cieniu. Dlatego na Ziemi mamy dzień i noc. Kiedy słońce oświetla tę półkulę, na której mieszkamy, mamy dzień, a ponieważ Ziemia obraca się wokół własnej osi (jak jabłko wokół patyczka), po około 12 godzinach nadchodzi noc. Wtedy znajdujemy się na tej zacienionej stronie. Obrót Ziemi wokół osi trwa 24 godziny czyli dobę.

Czwartek 15.04.2021 r.

Temat: Gwiazdy, gwiazdeczki

Cele główne:

− rozwijanie umiejętności klasyfikowania,

− rozwijanie sprawności manualnej.

Cele operacyjne:

Dziecko:

− segreguje gwiazdki według wielkości, koloru,

− wykonuje pracę wspólnie z kolegami.

1.Zabawa orientacyjno-porządkowa Dzień i noc.

Przygotowujemy: sylwety: słońca, księżyca. Gdy R. pokazuje sylwetę słońca – dziecko porusza się po sali w dowolny sposób (marsz, bieg, podskoki). Gdy pokazuje sylwetę księżyca – co jest sygnałem zbliżającej się nocy – dziecko kładzie się na dywanie i przez chwilę nieruchomieje – śpi. Potem R. pyta:

− Po dniu mamy noc, a po nocy…?

− Czy to tak cały czas trwa: dzień, noc, dzień, noc…?

2.Gwiazdy, gwiazdeczki – ćwiczenia klasyfikacyjne.

• Słuchanie wiersza Doroty Gellner Gwiazda.

Gwiazda z miną uśmiechniętą

tupie w górze złotą piętą.

Bez latarki i bez świeczki

chodzi nocą na wycieczki.

Chodzi, chodzi aż do rana,

no i świeci sobie sama!

 Rozmowa na temat wiersza.

− Co robi gwiazda?

− Kiedy na niebie widzimy gwiazdy?

• Ćwiczenia klasyfikacyjne.

Kartonowe gwiazdy w dwóch rozmiarach – małe i duże – i w trzech kolorach, np. srebrne, złote, białe, trzy obręcze.

• Segregowanie według wielkości.

Rodzic  przygotowuje dwie obręcze. Do jednej dzieci mają wkładać duże gwiazdy, a do drugiej – małe gwiazdy. Po posegregowaniu gwiazd N. wraz z dziećmi nazywa utworzone kolekcje: Tutaj są małe gwiazdy, a tu – duże gwiazdy.

• Segregowanie według koloru.

Rodzic  przygotowuje trzy obręcze. Wyciąga małe gwiazdy i duże gwiazdy – złote, srebrne, białe – i je miesza. Dziecko wkłada do pierwszej obręczy złote gwiazdy, do drugiej – srebrne, a do trzeciej – białe. Potem nazywa swoje kolekcje: Tutaj mamy złote gwiazdy (pierwsza obręcz), tu – srebrne gwiazdy (druga obręcz), a tu – białe gwiazdy.

• Zabawa orientacyjno-porządkowa Świecą gwiazdki.

Dziecko w dowolny sposób poruszają się. Na hasło: Świeć, gwiazdeczko zatrzymuje się, wyciąga do góry ręce i, poruszając dłońmi, mówi:

Świeci gwiazdka jedna, druga,

czasem oczkiem do nas mruga.

Świeć, gwiazdeczko, świeć, gwiazdeczko,

świeć, gwiazdeczko, dla mnie świeć!

3.Gwiazdy na niebie – wspólna praca plastyczna dzieci.

• Zabawa z wykorzystaniem rymowanki.

Na nocnym niebie

gwiazdki mrugają, mrugają,

dzieci do snu zapraszają, zapraszają.

Dziecko za Rodzicem.: wyciąga ręce do góry i robi piąstki, przykłada piąstki do policzków, naśladuje spanie.

Zapoznanie ze sposobem wykonania pracy.

Przygotowujemy: duży ciemnoniebieski karton, gwiazdki – małe i duże, kartki z bloku technicznego, nożyczki, klej.

Rodzic przygotowuje duży ciemnoniebieski karton. Dziecko dostaje po dwie kartonowe gwiazdki (małą i dużą) oraz kartkę z bloku technicznego. Dziecko obrysowuje gwiazdki (w razie trudności, pomaga mu R.), wycina je i przykleja na kartonie.

• Wykonanie pracy przez dziecko.
• Oglądanie wykonanej wspólnie pracy przedstawiającej niebo nocą.
• Porządkowanie miejsca pracy.

4.Oglądanie albumów na temat Układu Słonecznego; czytanie ciekawostek przez R.

że planety krążą wokół Słońca, a wszystkie razem tworzą Układ Słoneczny. Popatrz na obraz poniżej, w jego centrum znajduje się Słońce.

 

Układ Słoneczny

Chcesz dowiedzieć się więcej? Jeśli tak, zapraszamy na film. Zobacz sam, jak wyglądają planety krążące wokół Słońca.

 

Porozmawiaj z rodzicami na temat swoich wrażeń i odpowiedz na pytania:
Którą z kolei planetą jest Ziemia?
Czym różni się od innych planet?
Która planeta ma pierścienie?
Która jest najgorętszą ze wszystkich planet?
Które planety sąsiadują z Ziemią?

Planety

Posłuchajcie wiersza pt. „Planety”, utrwalicie sobie ich nazwy. Dla chętnych– nauka  wiersza na pamięć, poproś o pomoc rodziców lub rodzeństwo.

„Planety” B. Formy
Słońce to gwiazda, świeci na niebie.
Ciepłe promienie wysyła do Ciebie.
Merkury, Wenus to Słońca sąsiedzi,
może je człowiek kiedyś odwiedzi?
Potem jest Ziemia, wszyscy ją znamy.
Za Ziemią Mars częściowo zbadany.
Pokryty pyłem oraz skałami
i nieczynnymi już wulkanami.
A dalej Jowisz, Saturn i Uran,
Neptun hen w gwiezdnych chmurach.
Wokoło Słońca się przemieszczają
i tajemnice swoje wciąż mają.

5.Dla chętnych kolorowanka: Układ słoneczny

     

 

 

ŚRODA 14.04.2021.

TEMAT: CO SIĘ DZIEJE W KOSMOSIE?

Cele główne:
− umuzykalnianie dzieci,
− rozwijanie sprawności fizycznej.
Cele operacyjne:
Dziecko:
− tworzy instrumentację piosenki z wykorzystaniem metalowych przedmiotów,
− współdziała z partnerem.
Rozwijane kompetencje kluczowe:
− matematyczne oraz kompetencje w zakresie nauk przyrodniczych, technologii i inżynierii,
− osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się,
− w zakresie rozumienia i tworzenia informacji,
− w zakresie świadomości i ekspresji kulturalnej,
Środki dydaktyczne: piosenka Chciałbym zostać kosmonautą, wiersz Jadwigi Koczanowskiej Ufoludki, tamburyn, metalowe przedmioty, parawan, klocki w kształcie figur geometrycznych, ławeczka gimnastyczna, laski gimnastyczne, woreczki, nagranie muzyki o zmiennym
tempie, odtwarzacz CD, karta pracy, cz. 2, nr 27.
Przebieg dnia:

1. Zabawa ruchowo-naśladowcza „Rakieta”
Dzieci siadają w kręgu na piętach, dłonie trzymają na udach. Na słowa R: Uruchamiamy rakietę zaczynają uderzać rytmicznie w uda: najpierw powoli, potem coraz prędzej. Następnie kręcą rękami młynek – najpierw powoli, potem coraz prędzej. Na słowo: Start wyciągają
ręce do góry i głośno krzyczą: Uuuuu! (rakieta odleciała). Zabawę powtarzamy 3–4 razy
2. Układanie, budowanie sylwety rakiety z klocków w kształcie figur geometrycznych (lub takie jakie posiadacie)
3. Karta pracy, cz. 2, nr 27.
− Dokończcie rysować latający pojazd i gwiazdy, rysujcie po śladach.
− Pokolorujcie rysunek UFO.
Doskonalenie sprawności manualnej
4. Ćwiczenia słuchowe Co to za dźwięki?
Metalowe przedmioty, parawan.
Rozpoznawanie odgłosów wydawanych przez metalowe przedmioty, takie jak np. monety,
klucze, łyżki, pokrywki. R. pokazuje zgromadzone przedmioty. Dzieci je nazywają, określają, do czego one służą. Przedstawienie dźwięków, jakie wydają te przedmioty; rozpoznawanie ich przez dzieci, schowane za parawanem lub odwrócone tyłem do źródła dźwięku.
5. Słuchanie piosenki Chciałbym zostać kosmonautą (tekst i piosenka jest również zamieszczona w scenariuszu – poniedziałek 12.04.21)

• Rozmowa na temat piosenki.
− Kim chcieliby zostać koledzy i koleżanki chłopca?
− Kim chciałby zostać chłopiec?
− Co robi kosmonauta?
− Kim chciałoby zostać rodzeństwo chłopca?
• Nauka refrenu fragmentami, metodą ze słuchu.
• Próby instrumentacji refrenu piosenki – Chciałbym zostać kosmonautą.
Metalowe przedmioty.
Dzieci wykorzystują do instrumentacji metalowe przedmioty. Wspólnie przy tym śpiewają refren.
6. Uważnie słuchajcie opowiadania i odpowiedzcie  na pytania  rodzica dotyczące tekstu. (Jestem ciekawa czy uda się Wam odpowiedzieć prawidłowo na wszystkie pytania).

Na jedynym satelicie Ziemi, za siedmioma gwiazdami i siedmioma planetami, mianowicie na Księżycu, dużym szarym obiekcie z pyłów.

( Za iloma gwiazdami i planetami znajdował się księżyc?). 

Pewnego niesamowitego dnia 3 kosmici – Gizmo, Mizmo i Bazmo mieszkający na Księżycu, jak co dzień rano, myśląc, że będzie to zwyczajny dzień wypili poranny zielony koktajl z księżycowych pestek dyniowych. Kosmici..

( a było ich ?, ilu?) 

Po śniadaniu wybrali się na księżycowy spacer po stromych ścieżkach licząc, jak co dzień planety w układzie słonecznym, Merkury, Wenus, Ziemia, Mars, Jowisz, Saturn, Uran, Neptun – 8 planet – zgadza się powiedział Gizmo,

( ile planet jest w układzie słonecznym?, wymień zapamiętane).

Najbardziej jednak kosmici lubili patrzeć na Słońce które stanowi centrum Układu Słonecznego, jego blask był tak piękny, że uwielbiali leżeć i marzyć o podróżach na inne planety. Po wyprawie i marzeniach przychodziła pora na prace przy Latającym spodku, trzeba było umyć 5 okien, które były bardzo ważne podczas wypraw

( ile było okien w spodku?).

Każdy z kosmitów miał swoje zadanie, Gizmo zajmował się właśnie oknami. Zadaniem Mizmo było dbanie o 10 biegów szybkościowych w ich odlotowym spodku transportowym, uszkodzenie jakiegokolwiek z nich grozić mogło brakiem możliwości powrotu do domu. Toteż co dzień Mizmo sprawdzał czy wszystko jest na swoim kosmicznym miejscu

( ile biegów posiadał odlotowy spodek transportowy?).

Bazmo miał za zadanie dbać o specjalną lunetę, która miała 20 krotne zbliżenie na obiekty znajdujące się w kosmosie. Kosmici często spoglądali wieczorami na Jowisza i Saturna, dwa największe ciała w układzie słonecznym 

(jakie przybliżenie miała luneta?).

Jak co dzień tak i tego dnia Gizmo, Mizmo i Bazmo jak już nadszedł wieczór postanowili przyjrzeć się planetom i właśnie wtedy ujrzeli Kometę – małe ciało niebieskie, które na krótko pojawia się w układzie planetarnym, ciepło tej gwiazdy powoduje że wokół niego powstaje gazowa otoczka która jest podświetlana od światła słońca. Jeszcze nigdy wcześniej nie udało im się ujrzeć tak pięknego zjawiska.

Na pewno się wszystkim  udało Brawo!

7. Zachęcam Was do wykonania pracy plastyczno-technicznej Rakieta kosmiczna

Potrzebne wam będzie: rolka po papierze toaletowym lub inna rolka, bibuła lub chusteczki papierowe (kolory dowolne), kolorowy papier, folia aluminiowa, klej, nożyczki

8. Zabawy na świeżym powietrzu:
• Zabawa w parach – Przez mgławicę.
R. prosi dzieci o dobranie się parami. Jedno dziecko z pary zamyka oczy, a drugie prowadzi
je ostrożnie za rękę. Po pewnym czasie następuje zmian ról.
• Zabawa ruchowa – Podróż rakietą.
R. wyznacza miejsca startu i mety – lądowania. Dzieci są rakietami. Na podany sygnał rakiety startują – dzieci wykonują umowne ruchy w coraz szybszym tempie, a następnie biegają
za R., czyli podróżują w kosmosie. Po wykonaniu jednego okrążenia lądują – przykucają
i czekają na resztę uczestników zabawy. R. powtarza zabawę kilka razy. Za każdym razem
wybiera inną osobę, za którą biegają pozostałe dzieci.

Wtorek 13.04. 2021 r.

Temat: Wyprawa na zieloną planetę

 Cele główne:

− rozwijanie aktywności twórczej,

− rozwijanie sprawności manualnej.

Cele operacyjne:

Dziecko:

− uczestniczy w ćwiczeniach wizualizacyjnych,

− rysuje sceny realne kredką w jednym kolorze.

1.Zabawa Ja – ufoludek.

Zabawę rozpoczyna R. – wchodzi do środka, przedstawia się, np.: Usyn, i wykonuje jakiś gest (np. podnosi ręce i je opuszcza). Wszyscy powtarzają jego imię i wykonują taki sam gest. Potem dziecko przedstawia się, wykonują jakiś gest a  Rodzic powtarza.

Zestaw zabaw ruchowych – nr 27 (przewodnik, cz. 3, s. 135).

2.Ćwiczenia wizualizacyjne Wyprawa na Zieloną Planetę.

Podkład muzyczny do ćwiczenia wizualizacyjnego, krzesełka, odtwarzacz CD.

Rodzic ustawia krzesełka w rzędzie – symbolizują one siedzenia w rakiecie. Dziecko siada na krzesełku. R. opowiada krótką historię, której może towarzyszyć podkład muzyczny.

Witaj na pokładzie statku kosmicznego! Zabiorę Cię w niezwykłą podróż – na Zieloną Planetę.

Zapnij pasy. Ruszamy. Statek wznosi się coraz wyżej i wyżej. Ziemia robi się coraz mniejsza…

Jaka ona błękitna! Ale, ale, czujesz? Stajesz  się coraz lżejszy. To dziwne uczucie to stan

nieważkości – unosisz się w powietrzu, jakbyś w nim płynął. Widzisz  na zewnątrz ciemność

kosmosu, którą rozświetlają migoczące gwiazdy. Zapadasz  w sen, który będzie trwał kilka lat,

ale dla Ciebie to tylko chwila.

Budzisz się. Statek kosmiczny zbliża się do Zielonej Planety. Patrzysz z zachwytem na zbliżającą

się planetę. Serce biją Ci mocno. Oto cel naszej wyprawy. Na planecie jest życie. Lądujesz.

Otacza Cię  tłum uśmiechniętych mieszkańców planety. Czy przyjmą Cię życzliwie? Jak wyglądają

mieszkańcy Zielonej Planety? Czy są podobni do nas? Jak wygląda życie na tej planecie?

Rodzic przerywa opowieść i pyta:

− Jak się nazywa ta planeta?

− Jak mogli wyglądać mieszkańcy zielonej planety?

Wychodzisz ze statku. Wita Cię tłum postaci o uśmiechniętych twarzach, ludzkich twarzach, tylko… zielonych. Co za ulga! Zwiedzasz planetę. Jest taka podobna do Ziemi, tylko wszystko jest zielone! Wracasz na Ziemię, szczęśliwy, że gdzieś jest życie podobne do naszego.

3.Zabawa ruchowo-naśladowcza Rakieta.

Dziecko siada w kręgu na piętach, dłonie trzyma na udach. Na słowa R.: Uruchamiamy rakietę Zaczyna uderzać rytmicznie w uda: najpierw powoli, potem coraz prędzej. Następnie kręci rękami młynek – najpierw powoli, potem coraz prędzej. Na słowo: Start wyciąga ręce do góry i głośno krzyczY: Uuuuu! (rakieta odleciała). Zabawę powtarzamy 3–4 razy.

4.Życie na Zielonej Planecie – wykonanie rysunku zieloną kredką.

• Rozmowa na temat Zielonej Planety.

− Czy przyjemnie jest spotkać w kosmosie kogoś podobnego do nas?

− Czy chcielibyście, żeby wszystko wokół was było w jednym kolorze?

5.Zabawa z wykorzystaniem rymowanki. Dziecko staje w parze z domownikiem. Stoją  naprzeciwko siebie , uderza raz w swoje dłonie, raz w dłonie partnera i mówi  rymowankę (jedno słowo – jedno uderzenie).

Na Zielonej Planecie wszystko jest zielone –

drzewa, krzewy, kwiaty,

wszystkie zwierzęta, nie tylko oswojone.

Ludzie mają zieloną skórę, włosy i ubrania,

zielonymi oczami patrzą na słońce,

które zielona chmura przesłania.

 Karta pracy, cz. 2, nr 26. Odszukaj na obrazku cztery ufoludki, które ukryły się przed mamą Zuzi.  Posłuchaj imion ufoludków podzielonych rytmicznie. Powiedz je.

Słuchanie piosenki :Trzej kosmici. LINK DO PIOSENKI

http://chomikuj.pl/leosvilhena/PIOSENKA+PI*c4*98CIOLATKA/30+-+Trzej+kosmici,4489051641.mp3(audio)

6.Rysowanie ufoludka według tekstu rymowanki.

 Słuchanie rymowanki

Jestem sobie ufoludek

cały zieleniutki.

Mam trzy ręce, cztery nogi

i nos okrąglutki.

Oczy czarne tak jak węgiel,

kreskę zamiast warg,

brzuch jak balon i sprężynki

trzy na głowie mam.

 Omawianie wyglądu ufoludka z rymowanki.

− W jakim kolorze jest ufoludek?

− Ile ma rąk i ile nóg?

− Jaki ma nos?

− W jakim kolorze ma oczy?

− Co ma zamiast warg?

− Jak wygląda jego brzuch?

Co ma na głowie?

• Słuchanie jeszcze raz rymowanki
• Rysowanie ufoludka według opisu.

 

PONIEDZIAŁEK 12.04.2021.

TEMAT:  „CO SIĘ DZIEJE W KOSMOSIE?” 
Dzień 1:  Zasypianka z ufoludkiem

Cele główne:
− rozwijanie mowy,
− rozwijanie sprawności fizycznej.
Cele operacyjne:
Dziecko:
− odpowiada na pytania dotyczące utworu,
− uczestniczy w ćwiczeniach ogólnorozwojowych.
Rozwijane kompetencje kluczowe:
− w zakresie rozumienia i tworzenia informacji,
− w zakresie świadomości i ekspresji kulturalnej,
− matematyczne oraz kompetencje w zakresie nauk przyrodniczych, technologii i inżynierii,
− osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się.
Środki dydaktyczne: opowiadanie Anny Onichimowskiej Zasypianka z ufoludkiem, piosenka
Chciałbym zostać kosmonautą, odtwarzacz CD,  nagranie muzyki o zmiennym tempie, papierowe UFO, tamburyn, ławeczka gimnastyczna, laski gimnastyczne, woreczki, kartki, kredki.
Przebieg dnia
I Nauka rymowanki o ufoludkach.
Ufoludki, ufoludki
to zielone, małe ludki.
Mówienie rymowanki z różnym natężeniem głosu: cicho, gdy R. trzyma palec na ustach,
i głośno – gdy podniesie rękę.
1. Zabawa orientacyjno-porządkowa Dzień – noc.
Dzieci spacerują po sali. Na hasło Dzień naśladują zabawy piłką (np. odbijanie, rzucanie), na
hasło Noc – układają się na dywanie i udają, że zasypiają.

2. Ćwiczenia słuchowe Rozmowa z ufoludkiem.
Dzieci powtarzają za R.:
re ra ru ro ry resz rasz rusz rysz rosz
sza szo szy sze szu nasz pasz busz pusz

3. Zabawa Słoneczko.
Dzieci stoją wyprostowane, wykonują głęboki wdech. W czasie wdechu unoszą ręce do
góry, wznoszą się na palce, wypowiadając słowa: Słonko wschodzi coraz wyżej. Potem wykonują wydech, stojąc na całych stopach, i mówią: A zachodzi coraz niżej.

II. Słuchanie opowiadania Anny Onichimowskiej „Zasypianka z ufoludkiem”.
1. Rozmowa na temat ufoludka.
− Kto to jest ufoludek?
− Co to jest UFO?
2.  Słuchanie opowiadania.
Mam na imię Egon, a mój statek kosmiczny – Ogon. Mieszkamy na Marsie.
Najbardziej lubię podróżować nocą. Ogon lata cicho jak ćma i jest tak malutki, że wszędzie
możemy się wślizgnąć. Oblatywałem kiedyś po raz pierwszy planetę Ziemia. Ciekawe, czy jest
zamieszkana… zastanawiałem się, zbliżając coraz szybciej do rozjarzonej kuli. Ogon zniżył
lot i znalazłem się naprzeciwko domu z uchylonym oknem. Już po chwili byliśmy w środku.
W łóżku spał olbrzym. Był częściowo przykryty. Miał na pewno jedną rękę, jedno ucho i głowę porośniętą ciemną trawą. Nie wiem, jak się poruszał, czy też na sprężynie, jak ja, czy jakoś
inaczej, bo bałem się go odsłonić. Na mojej planecie najwyższy mieszkaniec ma dwadzieścia
centymetrów wzrostu.
A potem znalazłem dwa statki kosmiczne.
– Co robisz? – spytał Ogon.
– Próbuję uruchomić te rakiety.
Przecież to są trampki! Nie ciągnij za sznurowadła, bo urwiesz! I w czym jutro ten chłopczyk
pójdzie do przedszkola? – wskazał antenami na śpiącego olbrzyma.
Nie chciałem dłużej słuchać, jak Ogon się mądrzy. Był już kiedyś wcześniej na Ziemi, z moim
bratem.
– Odlatujemy! – zatrzasnąłem kabinę.
Olbrzym poruszył się gwałtownie. Ma jednak dwoje oczu, zauważyłem. I dwoje rąk. A skoro
nosi trampki, ma również nogi… Wszystko to zapisałem szybko w moim elektronicznym notesie. – Wielki ze mnie naukowiec – mruknąłem z dumą na pożegnanie, wzlatując ponad dachy.
3. Rozmowa na temat opowiadania.
− Jak się nazywał ufoludek? Jak się nazywało jego UFO?
− Gdzie przyleciał Egon? Skąd przyleciał?
− Czy był on duży czy mały – względem nas, ludzi?
− Jak Egon opisał olbrzyma?
− Z czym Egon pomylił trampki?
− Co wyjaśnił mu Ogon?
− Jak wyglądał Egon? Jak się poruszał?
4. Rysowanie ufoludka Egona – (Technika dowolna, dostosowana do możliwości. kredki, flamastry, farby, wycinanki…)
5. Zabawa ruchowa Powitanie ufoludków. (Tamburyn).
Dzieci jako ufoludki poruszają się po sali przy dźwiękach tamburynu. Podczas przerwy
w grze każde podchodzi do wybranego ufoludka i obydwoje witają się, stykając wymienionymi przez R. częściami ciała, np. plecami, kolanami, uszami, łokciami. Podczas przerwy
w grze każdy wita się z innym ufoludkiem, stykając się inną częścią ciała.

III.  Zestaw ćwiczeń ruchowych – nr 13. (Ławeczka gimnastyczna, laski gimnastyczne, woreczki).
• Marsz po kole (zwracanie uwagi na prawidłową postawę).
• Przejście po ławeczce gimnastycznej – ćwiczenie równoważne:
• przejście bokiem, krokiem dostawnym,
• przejście przodem, krokiem dostawnym,
• przejście naturalnym krokiem w przód,
• przejście we wspięciu na palcach.
• Sztafeta z przekazywaniem laski gimnastycznej.
Dzieci ustawione w rzędach przekazują sobie laskę nad głowami, kolejno z rąk do rąk.
Ostatnia osoba w rzędzie przebiega na początek z laską umieszczoną na wysokości dołu
łopatek. Zabawa toczy się do momentu, gdy na początku rzędów znajdą się te osoby, które
przed rozpoczęciem sztafety stały jako pierwsze.
• Ćwiczenia wzmacniające mięśnie brzucha i rozciągające prostownik grzbietu odcinka lędźwiowego:
• z leżenia tyłem, z nogami ugiętymi w kolanach przejście do leżenia przewrotnego,
• to samo ćwiczenie wykonywane w dwójkach, dzieci chwytają się za ręce, a ich głowy stykają się ze sobą.
• Ćwiczenia wzmacniające mięśnie grzbietu i pośladków:
• leżenie przodem, ramiona w przedłużeniu tułowia – naprzemianstronne wznosy prawego
i lewego ramienia, a następnie prawej i lewej nogi.
• Ćwiczenia zręcznościowo-koordynacyjne rozwijające umiejętność rzutu i chwytu przyboru: podrzut i chwyt woreczka oburącz w pozycji siedzącej i podczas marszu.
• Marsz po kole połączony z rzutem woreczków do kosza.

IV. Dowolny taniec przy piosence Chciałbym zostać kosmonautą (sł. i muz. Danuta i Karol Jagiełło).

I. Mój kolega chciałby zostać marynarzem,
wszystkie oceany bardzo dobrze zna,
koleżanka mówi, że będzie aktorką.
A ja, a ja, a ja?
Ref.: Kosmonautą chciałbym zostać, kosmonautą
i zamienić na rakietę taty auto,
podróżować nią po długiej mlecznej drodze
i odwiedzać nowych ufoludków co dzień.
II. Moja siostra lubi jeździć na rowerze,
wszystkie drogi w okolicy dobrze zna,
starszy brat odwiedza wciąż nieznane kraje.
A ja, a ja, a ja?
Ref.: Kosmonautą chciałbym zostać, kosmonautą…

V. Zabawy na świeżym powietrzu
1. Zabawa ruchowa – Jeden, dwa, trzy, ufoludek patrzy!
R. wyznacza teren do zabawy. Prosi dzieci, aby ustawiły się na jednym końcu terenu. R. jest
ufoludkiem, przechodzi na drugi koniec terenu, obraca się tyłem do dzieci i mówi: Jeden,
dwa, trzy, ufoludek patrzy! Dzieci w tym czasie idą w stronę R. Gdy tylko R. się odwróci, dzieci zatrzymują się. Osoba, która się poruszy, staje z boku i kibicuje pozostałym. Gdy pierwsze
dziecko dojdzie do R., przyjmuje jego rolę.
2. Zabawa ruchowa – Wesołe ufoludki.
Dzieci naśladują sposób wykonywania podskoków za R. – podskakują rytmicznie: na obu
nogach jednocześnie, raz na jednej nodze, raz na drugiej, raz do przodu, raz do tyłu itp. Na
sygnał stają w bezruchu i przybierają dowolną pozę.

 

PIĄTEK 9.04.2021

Temat: Moje zabawy na powietrzu

Cele główne:

− rozwijanie umiejętności klasyfikowania,

− rozwijanie sprawności manualnej.

Cele operacyjne:

Dziecko:

− segreguje piłeczki pod względem koloru,

− maluje sceny realne.

Przebieg dnia

1.Rysowany wierszyk Słońce (według pomysłu autora).

Dziecko rysuje według tekstu wierszyka.

 

Rysuję kółeczko,

żółciutkie, gorące.

Dorysuję kreseczki

i otrzymam słońce.

2.Zestaw zabaw ruchowych – nr 26

3.Słuchanie opowiadania Grzegorza Kasdepke Słupek.

• Rozmowa na temat gry w piłkę nożną.

− Co to są: gol, karny?

− Ilu zawodników jest w każdej drużynie?

− Czy znacie nazwę jakiegoś polskiego zespołu piłkarskiego (jakichś zespołów piłkarskich)?

− Jak nazywamy osoby, które siedzą na ławkach (trybunach) i oglądają mecz?

− Czy byliście kiedyś na meczu?

• Słuchanie opowiadania.

Gdy mój syn Kacper chodził jeszcze do przedszkola, często grywaliśmy w piłkę; on stał na bramce,

ja strzelałem gola za golem – i bardzo byłem z siebie dumny. Wszystko się zmieniło, gdy

Kacper poszedł do szkoły. Owszem, proponował mi czasami wspólną grę, ale coraz rzadziej ruszałem

do ataku. Najczęściej sugerowano mi, że powinienem zająć pozycję na prawej pomocy

albo na lewej obronie, a później okazało się, że muszę zostać bramkarzem, bo żaden z kolegów

Kacpra nie ma na to ochoty.

– Ja też nie mam na to ochoty – broniłem się. – Dlaczego nie mogę grać w ataku?

– Bo za bardzo sapiesz – powiedział bezlitośnie Kacper.

– I jest pan trochę za wolny – dodał delikatnie jego kolega Kornel.

Cóż, z faktami nie da się dyskutować – chcąc nie chcąc, zająłem pozycję w bramce. Z czasem

jednak i roli bramkarza mnie pozbawiono; Kacper i jego kumple z powodzeniem radzili sobie

na boisku beze mnie – pozostało więc udawać, że na grę wcale nie mam ochoty. Choć miałem.

– Zagrasz z nami? – któregoś dnia niepodziewanie zapytał mnie Kacper.

– Ja z wami? – aż podskoczyłem na fotelu. – Czemu nie? I radośnie wyruszyłem na boisko.

Radosny nastrój prysł, gdy okazało się, że mam być lewym słupkiem. Bo podobno jestem odpowiedniego

wzrostu – a chłopaki miały dość kłótni o to, czy piłkę strzelono w bramkę, czy też

trochę za wysoko.

– A jeżeli się ruszę? – warknąłem.

– Nie możesz – wytłumaczył mi z powagą Kacper. – Ale spokojnie, to tylko dwa razy po czterdzieści

pięć minut.

Wytrwałem w bezruchu kwadrans, wytrwałem drugi, ale w trzydziestej pierwszej minucie nie

wytrzymałem i podałem piłkę prawemu słupkowi. Czyli tacie Kornela.

– Do przodu! – wrzasnął prawy słupek, wykopując futbolówkę w stronę chorągiewki na prawym

końcu boiska.

Chorągiewkę odgrywała mama Łukasza. Efektownie wyminęła osłupiałych piłkarzy, przerzuciła

piłkę nad moją głową i pognała w stronę bramki przeciwnika. Na ten widok bramka, w postaci

mamy Aleksa i taty Bartka, rozpierzchła się na boki – i prawdę mówiąc, nie bardzo było

wiadomo, gdzie strzelać.

Kacper nie był ze mnie zadowolony. Pozostałe chłopaki też.

– Chyba trzeba będzie ich wykopać – mruknął Kornel.

– No, no, żadnego wykopywania! – zaprotestował tata Kornela. – Co najwyżej możecie nam

dokopać. W piłkę.

I umówiliśmy się na mecz. Rodzice kontra dzieciaki. Jestem pewny zwycięstwa, bo tym razem

będę piłką!

• Rozmowa na temat opowiadania.

− Na czym polegała gra w piłkę nożną Kacpra i jego taty, kiedy chłopiec chodził jeszcze do

przedszkola? Jak było później?  Co się stało, gdy tata-słupek się zbuntował?  Jak skończyła się ta historia?

4.Wyjście do ogrodu lub na boisko, strzelanie kolejno piłki do bramki przez dzieci.

5.Moje zabawy na powietrzu – malowanie scen realnych.

Co robią dzieci? (Jeżdżą na rowerach, biegają, grają w piłkę, zjeżdżają ze zjeżdżalni).

− Czy Ty też lubisz zabawy ruchowe na powietrzu? Które z nich lubisz najbardziej?

• Zabawa z wykorzystaniem rymowanki. Dziecko naśladuje czynności, o których jest mowa w rymowance. (R. robi przerwę po każdym wersie, żeby dziecko miało czas na naśladowanie danej czynności).

Janek lubi biegać. Julek – jeździć na rowerze,

Hania – na leżaku spać. a ja – w kosza grać.

Czy wszystkie dzieci odpoczywają podczas ruchu?

• Zapoznanie ze sposobem wykonania prac.

Kartki, farby, pędzle.

Rodzic mówi, że chciałby, żeby dziecko namalowało siebie podczas zabaw ruchowych na powietrzu.Zwraca uwagę, żeby malowały końcówką pędzla i płukały go przed użyciem farby w innym kolorze.

• Wykonanie prac przez dziecko.
• Wspólne oglądanie prac przez dziecko.

6..Zabawy na świeżym powietrzu

• Zabawa bieżna Orły.

Tamburyn.

Dziecko biega przy dźwiękach tamburynu po wyznaczonym miejscu ogrodu przedszkolnego, w jedną stronę. Podczas przerwy w grze zatrzymuje się, wyciąga wyprostowane ręce w bok, odwraca głowy w tę samą stronę co orzeł na godle – w prawą stronę (R. pokazuje).

• Zabawa ruchowa Flaga na wietrze. Tamburyn. Dziecko poruszają się w rytmie wygrywanym przez R. na tamburynie. Podczas przerwy w grze podnosi do góry ręce i naśladuje ruch machania flagą.

7.Karta pracy, cz. 2, nr 25.

− Rysujcie po śladach szprych w kołach rowerowych.

8.Zabawa przy piosence: Wyścig rowerem

https://ps2.libiaz.pl/wp-content/uploads/2020/06/piosenka-Wy%C5%9Bcig-rowerem-online-audio-converter.com_.mp3

1. Kiedy rowerem pędzę w dal i kręcę pedałami,

koledzy chcą dogonić mnie i wtedy się ścigamy.

Kiedy rowerem pędzę w dal, w uszach mi świszcze wiatr.

Zostawiam z tyłu łąkę, las, pozdrawiam każdy kwiat.

Ref.: Kiedy pędzę na rowerze, hej, kiedy pędzę na rowerze, cha,

kiedy pędzę na rowerze, hu, kręcę, ile tchu.

1. Kiedy rowerem pędzę w dal i kręcę pedałami,

koledzy chcą dogonić mnie i wtedy się ścigamy.

Kiedy rowerem pędzę w dal, drogę do mety znam.

przyciskam mocniej, no i znów medal ze złota mam.

Ref.: Kiedy pędzę na rowerze, hej…

Przy pierwszych częściach zwrotek dziecko leżą na dywanie i naśladuje pedałowanie. Przy

drugich częściach zwrotek – trzyma na niby kierownice i porusza się po sali. Podczas refrenu,

w staniu, porusza nogami w miejscu i klaszcze w dłonie przy słowach: hej, cha, hu.

CZWARTEK 08.04.2021.

Temat: Na nudę najlepszy jest ruch.

Cel główny:

− rozwijanie umiejętności klasyfikowania.
− umuzykalnianie dzieci.
Cel operacyjny:
Dziecko: − segreguje piłki według wielkości
− ilustruje piosenkę ruchem.
Rozwijane kompetencje kluczowe:
− w zakresie rozumienia i tworzenia informacji,
− matematyczne oraz kompetencje w zakresie nauk przyrodniczych, technologii i inżynierii.
Środki dydaktyczne: obrazki kolorowych piłek, piosenka Sposób na nudę, kołatka, grzechotka, bębenek, tamburyn, kolorowe koła i kwadraty (lub klocki w kształcie figur geometrycznych), pasek z kartonu.

Przebieg dnia
1. Zabawa rozwijająca pamięć wzrokową – Wzorek z piłek.
Obrazki kolorowych piłek.
R. kładzie w jednym rzędzie, 4 obrazki przedstawiające kolorowe piłki. Dzieci
przyglądają się, nazywają kolory poszczególnych piłek. Po chwili R. zasłania ułożony wzór,
a dziecko odtwarza ten układ w rzędzie poniżej.

• Ćwiczenia inhibicyjno-incytacyjne.
Kołatka, grzechotka.
Dzieci spacerują po sali. Gdy usłyszą dźwięki kołatki, podskakują w miejscu, a gdy usłyszą
dźwięki grzechotki – przez chwilę zatrzymują się w bezruchu.

2. Zabawy przy piosence: „Sposób na nudę” – (sł. i muz. Bożena Forma) 

• Rozmowa na temat piosenki.
− Co robią dzieci z piosenki, kiedy się nudzą?
− O co proszą tatę, gdy jest im smutno?

• Zabawa „Sposób na nudę”
Dzieci zajmują miejsca blisko R.
zwrotka I – naśladują malowanie farbami, zwrotka II – naśladują oglądanie książek,
zwrotka III – naśladują ścieranie kurzu z mebli, wycieranie naczyń.

I. Kiedy się nudzimy,
farby wyciągamy.
Złote słońce malujemy
specjalnie dla mamy.
Ref.: Na nudę zawsze                                        naśladują malowanie farbami,
jest dobra rada,
ciągle nudzić się – to nie wypada.
Dzieci wiele pomysłów mają,
na nudę czasu nie mają.
II. Kiedy jest nam smutno,
to tatę prosimy,
żeby bajkę opowiedział,
bardzo to lubimy.
Ref.: Na nudę…                                                 naśladują oglądanie książek,
III. Kiedy się nudzimy,
sprzątać zaczynamy.
Klocki, książki na półeczkach
pięknie układamy.
Ref.: Na nudę…                                                naśladują ścieranie kurzu z mebli.

3. Ćwiczenia klasyfikacyjne – „Duża piłka i mała piłka”
• Zabawa z elementem podskoku Małe piłki i duże piłki.
Dzieci na hasło: Małe piłki podskakują delikatnie na palcach (R. wyjaśnia, że małe piłki są
lekkie). Gdy usłyszą hasło: Duże piłki, podskakują ciężko na całych stopach (R. wyjaśnia, że
duże piłki są ciężkie).
• Segregowanie piłek według wielkości.
Dwie obręcze w różnych kolorach, małe i duże piłki.
R. przygotowuje dwie obręcze w różnych kolorach, np. czerwoną i żółtą, oraz siedem piłek:
trzy małe i cztery duże. R. umawia się z dziećmi, że do czerwonej obręczy będą wkładać
duże piłki, a do żółtej – małe piłki. Potem kolejno pokazuje piłki, a dzieci wskazują obręcz,
do której ma je włożyć.
• Przeliczanie piłek w obręczach.
Dwie obręcze w różnych kolorach, małe i duże piłki.
Chętne dziecko przelicza duże i małe piłki, a potem za R. liczą wszystkie dzieci.
• Porównanie liczby piłek. R. pyta dzieci:
− Których piłek jest więcej: dużych czy małych?
− O ile więcej?
Na drugie pytanie większość dzieci nie odpowie poprawnie, dlatego R. układa piłki
w pary, mówiąc głośno, co robi:
pierwsza para – pierwsza duża piłka z pierwszą małą piłką,
druga para – druga duża piłka z drugą małą piłką,
trzecia para – trzecia duża piłka z trzecią małą piłką,
czwarta para – czwarta duża piłka i… ta piłka nie ma pary.
− Której piłki brakuje? Czyli – o ile więcej jest dużych piłek?

4. Praca twórcza plastyczna – Proszę, narysujcie, które zabawy najbardziej Wam się spodobały, jaki rodzaj sportu, przyrządy, urządzenia… np: jazda na rowerze, gra w piłkę, pływanie, spacer, taniec…. Co chcielibyście robić kiedyś w przyszłości?

5. Wspólne śpiewanie piosenki – utrwalenie słów.
6. Zabawy na świeżym powietrzu
• Zabawa ruchowa W stronę domu.
Bębenek.
Dzieci maszerują po wyznaczonym terenie w ogrodzie. Na dźwięk uderzenia w bębenek
zatrzymują się i patrzą na R., który mówi i ruchem ręki wskazuje kierunek ich dalszego
poruszania się.
• Zabawy swobodne na urządzeniach w ogrodzie

 

Środa 7. 04. 2021 r.

Temat: Chcę być sportowcem

 Cele główny:

− umuzykalnianie dzieci,

− rozwijanie sprawności fizycznej.

Cele operacyjne:

Dziecko:

− śpiewa piosenkę,

− uczestniczy w ćwiczeniach wielorozwojowych .

1.Ćwiczenia oddechowe na podstawie wiersza Ewy Małgorzaty Skorek Rozpędzony pociąg.

Wiersz Rozpędzony pociąg został napisany z myślą o ćwiczeniach oddechowych, mających na celu pobudzanie przepony do pracy. Szybkie wypowiadanie zespołu głosek (czuk) usprawnia jednocześnie wargi, czubek języka i jego tylną część.

Pędzi pociąg, pędzi

przez lasy i pola,

słychać turkot, furkot,

to dudnią wciąż koła.

– Czuk, czuk, czuk…

– czuk, czuk, czuk…*

Mknie pociąg po torach,

huk rozlega się w lesie,

a stukot wielu kół

w lesie echem się niesie.

– Czuk, czuk, czuk…

– czuk, czuk, czuk…*

Pędzi pociąg przez wioski,

mija lasy i pola,

słychać turkot i furkot,

to dudnią wciąż koła.

– Czuk, czuk, czuk…

– czuk, czuk, czuk…*

Jadą ludzie pociągiem

dudni głośno sto kół,

pędzi pociąg szalony,

wiezie uczniów do szkół.

– Czuk, czuk, czuk…

– czuk, czuk, czuk…*

Mija stacje i pola,

huk rozlega się w lesie.

To dudnienie pociągu

echem w lesie się niesie.

– Czuk, czuk, czuk…

– czuk, czuk, czuk…*

Coraz słabiej już słychać

pociągowe hałasy,

pociąg jest już daleko,

mija pola i lasy.

– Czuk, czuk, czuk…

– czuk, czuk, czuk…*

W miejscach oznaczonych gwiazdką (*) dziecko, powtarza za R., naśladuje stukot kół pociągu  na jednym wydechu energicznie wypowiada szeptem, raz głośniej, raz ciszej: Czuk, czuk, czuk…

2.Zabawa przy piosence Chcę być sportowcem.

Dzieci maszeruje. Wykonuje podskok na dźwięk kołatki, a przysiad – na dźwięk tamburynu.

3.Słuchanie piosenki Chcę być sportowcem (sł. i muz. D. i K. Jagiełło

 http://ppkonopiska.szkolnastrona.pl/download/Chce%20byc%20sportowcem.mp3

1.Biegam bardzo szybko,

w piłkę dobrze gram,

kim zostanę, już za chwilę

zaraz powiem wam.

Ref.: Sportowcem chciałbym zostać,

sportowcem chciałbym być,

trenować co dzień rano

i sprawnym zawsze być.

1. Chodzę też na judo,

wiele chwytów znam,

kim zostanę, już za chwilę

zaraz powiem wam.

Ref.: Sportowcem chciałbym zostać…

III. Jeżdżę na rowerze

i trenuję sam,

kim zostanę, już za chwilę

zaraz powiem wam.

Ref.: Sportowcem chciałbym zostać…

1. Pierwsze już medale

na swej półce mam,

kim zostanę, już za chwilę

zaraz powiem wam.

Ref.: Sportowcem chciałbym zostać…

Rozmowa na temat piosenki.

− Co ćwiczy chłopiec?

− Kim chciałby zostać?

• Nauka refrenu fragmentami, metodą ze słuchu.
• Zabawa przy piosence.

Podczas zwrotek (I – III) dziecko naśladuje ruchy, o których jest mowa w tekście (bieganie, granie w piłkę, chwyty judo, jazdę na rowerze). Podczas zwrotki IV staje na baczność, jak sportowiec udekorowany medalami. Podczas refrenu stoi i śpiewa razem z R.

Zabawy z wykorzystaniem refrenu – Cicho – głośno. Rodzic umawia się z dzieckiem, że gdy położy palce na ustach, będzie śpiewać refren cicho. Gdy podniesie rękę do góry – będzie śpiewać refren głośno.

4.Zestaw ćwiczeń ruchowych – nr 12.

Kartony formatu A4, woreczki, nagranie wybranej piosenki, odtwarzacz CD. Przygotowanie: dziecko otrzymuje karton formatu A4. Obrysowuje jego kształt (karton leży

na podłodze) palcami jednej i drugiej ręki.

• Dowolne przeskoki przez karton.
• Rzut woreczkiem na karton.
• Wachlowanie wybranego kolegi kartonem.
• Skoki kangura.

Postawa, karton trzymany między kolanami – skoki z odbicia obunóż w przód z wydłużaniem skoku

i zamachem ramion.

• Karton rozłożony na podłodze, chód na palcach z omijaniem przeszkody.
• Wystukiwanie rytmu na kartonie.
• Siad skulny, podparty, karton położony przed stopami. R. wyklaskuje prosty rytm, dziecko wytupuje go stopami.

• Dowolny taniec na kartonie przy nagraniach wybranej piosenki. Podczas przerwy w nagraniu piosenki dziecko wykonuje figurki z kartonem.

• Powolny chód z kartonem na głowie.
• Złożenie kartonu w wyznaczonym miejscu.

5.Zabawa Słoneczko.

Dziecko stoi wyprostowane, wykonuje głęboki wdech. W czasie wdechu unosi ręce do góry, wznosi się na palce, wypowiadając słowa: Słonko wschodzi coraz wyżej. Potem wykonuje wydech, stojąc na całych stopach, i mówi: A zachodzi coraz niżej.

5.W ciągu dnia można zaproponować dziecku oglądanie bajki: Bolek i Lolek – sportowcy.

Poniżej podaję link

 

WTOREK 06.04.2021

Chciałbym być sportowcem

TEMAT: GIMNASTYKA

Cele główne:  − rozwijanie mowy,
− rozwijanie sprawności manualnej.
− rozwijanie aktywności twórczej,
− rozwijanie sprawności fizycznej.

Cele operacyjne:
Dziecko:  − odpowiada na pytania dotyczące wiersza,
− wykonuje pomoc do ćwiczeń.
− działa twórczo podczas zabawy,
− uczestniczy w ćwiczeniach wielorozwojowych z obręczą.
Rozwijane kompetencje kluczowe:
− w zakresie rozumienia i tworzenia informacji,
− osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się,
− obywatelskie.
Środki dydaktyczne: bębenek, nagranie tanecznej muzyki, tamburyn, gazety, dwa worki z mocnego materiału, kartony formatu A4, woreczki, nagranie wybranej piosenki. wiersz: Jadwigi Koczanowskiej Gimnastyka, dwie kartonowe kartki z rysunkiem kół (dla każdego dziecka), klej, nożyczki, kolorowe krążki gimnastyczne, gazety, piłki, foremki, mazaki, kartoniki z imionami dzieci, karta pracy, cz. 2, nr 24.
Przebieg dnia
1. Zabawa ruchowa Aerobik.
Nagranie tanecznej muzyki, odtwarzacz CD.

R. pyta dzieci:
− Co to jest aerobik?
Dzieci nie wiedzą, więc wyjaśnia, że są to ćwiczenia przy muzyce rytmicznej, często wykonywane przez panie, które chcą mieć zgrabną figurę. R. wykonuje proste ćwiczenia ruchowe
przy nagraniu tanecznej muzyki. Dzieci stojące w luźnej gromadce naprzeciwko niego naśladują jego ruchy.
2. Zabawa z wykorzystaniem rymowanki:

„Gdy sportowcem zostać chcę, muszę ćwiczyć całe dnie”. –  Dzieci idą za R. mówiąc rymowankę i rytmicznie klaszczą.

3. Zestaw zabaw ruchowych – nr 26.
Gazety, tamburyn.
– Zabawa Omiń kałuże.
Dzieci rozkładają na podłodze gazety-kałuże. Biegają po sali, starając się nie wejść w kałuże.
Na sygnał R. (dźwięki tamburynu) zatrzymują się przy swoich gazetach.
– Zabawa Po kamieniach przez rzekę.
Dzieci ustawiają się po jednej stronie sali. Przed nimi, na podłodze, są rozłożone gazety-
-kamienie. Dzieci przeprawiają się przez rzekę. Przechodzą na drugą stronę sali, stąpając po
gazetach-kamieniach.
– Zabawa Uwaga!
Dzieci chodzą powoli po sali, trzymają rozłożone gazety przed twarzami i starają się nie
zderzyć z innymi dziećmi. Gdy to nastąpi, wznoszą ramiona z gazetami w górę, wykonują
skłon tułowia w przód i mówią: Przepraszam.
– Zabawa Ukłoń się po japońsku.
Dzieci w siadzie klęcznym, trzymają rozłożone gazety w dłoniach nad głowami, ramiona
mają wyprostowane. Wykonują ukłon japoński, pozostawiają gazety na podłodze, i wracają
do pozycji wyjściowej. Przy kolejnym ukłonie podnoszą gazety z podłogi i przenoszą oburącz nad głowy.
– Zabawa Obserwatorzy.
Dzieci w siadzie skrzyżnym. Robią w gazetach dwa otwory tak, by można było przez nie
patrzeć. Przykładają gazety do twarzy i obserwują otoczenie. Rozglądają się na lewo, na
prawo, w górę, w dół, wykonując skłony tułowia w przód i w tył, skręty w prawo i w lewo.
– Marsz dookoła sali przy nagraniu wybranej piosenki.

4. Słuchanie wiersza Jadwigi Koczanowskiej Gimnastyka.

Gimnastyka to zabawa,
ale także ważna sprawa,
bo to sposób jest jedyny,
żeby silnym być i zwinnym.
Skłony, skoki i przysiady
trzeba ćwiczyć – nie ma rady!
To dla zdrowia i urody
niezwodne są metody.
• Rozmowa na temat wiersza.
− Co nam daje gimnastyka?
− Co wykonujemy podczas gimnastyki?
5. Ruchowa interpretacja wiersza. Dzieci wykonują za Rodzicem proponowane ruchy:
Gimnastyka to zabawa, –  wyciągają ręce w bok,
ale także ważna sprawa,  – trzymają ręce wyprostowane, zginają je w łokciach, dłońmi dotykają klatki piersiowej,
bo to sposób jest jedyny,  – jak wyżej – mają ręce wyprostowane, zginają je w łokciach,
żeby silnym być i zwinnym. – jak wyżej – mają ręce wyprostowane, zginają je w łokciach,
Skłony, skoki i przysiady  – ręce mają opuszczone, wykonują przysiad, wstają,
trzeba ćwiczyć – nie ma rady! – podnoszą ramiona, zginają ręce w łokciach, dłonie zaciskają w pięści i pokazują, jakie są silne,
To dla zdrowia i urody  – wykonują skłon, wykonują podskok, wykonują przysiad,
niezwodne są metody. – powtarzają skłon, podskok i przysiad, uśmiechnięte spacerują po sali.

6. Rytmiczne dzielenie (na sylaby) słów związanych ze sportem.
Dzieci dzielą rytmicznie słowa: gimnastyka (gim-nas-ty-ka), skłony (skło-ny), skoki (sko-ki),
przysiady (przy-sia-dy).
• Zabawa orientacyjno-porządkowa „Zróbcie to”.
Tamburyn.
Dzieci poruszają się po sali odpowiednio do dźwięków tamburynu. Podczas przerwy
w grze zatrzymują się i wykonują to, o co prosi R. Np. przysiad, klęk, leżenie tyłem, leżenie
przodem, siad skulny, siad skrzyżny, skłon…
Zajęcia 2. Wykonywanie krążka do ćwiczeń.
• Zabawy krążkiem.
Kolorowe krążki gimnastyczne.
Dzieci dostają krążki gimnastyczne i wykonują z nimi ćwiczenia:
• kładą je na głowach i spacerują po sali, starając się, żeby nie spadły im z głów,
• siadają na krążkach, które leżą na podłodze, podnoszą nogi zgięte w kolanach, odpychają
się rękami od podłogi, obracają się,
• chodzą po sali i wystukują rytm podany przez R.

• Zapoznanie ze sposobem wykonania prac.
Dwie kartonowe kartki z rysunkiem kół (dla każdego dziecka), nożyczki, klej, mazaki, kartoniki z imionami dzieci.
Dzieci dostają po dwie kartonowe kartki (np. z bloku technicznego) z rysunkiem kół, każde
o średnicy 20 cm. Wycinają koła, sklejają je i ozdabiają mazakami. Na zakończenie przyklejają na swoich krążkach kartoniki ze swoimi imionami.
• Wykonanie prac przez dzieci.
• Wspólne oglądanie wykonanych krążków gimnastycznych.
Zabawy na świeżym powietrzu

• Karta pracy, cz. 2, nr 24.
− Nazwijcie sporty przedstawione na zdjęciach. (Biegi, kolarstwo, pływanie, piłka nożna, tenis, skoki
narciarskie). – Rozmowa na temat sportu, sportowców.
− Czy oglądacie w telewizji (na żywo) zawody sportowe? Jakie?
− Czy znacie nazwiska jakichś sportowców? – Czy chcielibyście zostać sportowcem? – Jeżeli tak, to jakim?
− Odszukajcie w naklejkach obrazki buź. Naklejcie je
na zdjęciu przedstawiającym (na zdjęciach przedstawiających) wasze ulubione sporty.

7. Zabawy dowolne ruchowo-sportowe na podwórku.